Od początku lat 90. XX w. rozpoczęto wprowadzanie zmian we Wspólnej Polityce Rolnej, które znalazły wyraz w reformach mocniej uwzględniających wymogi środowiskowe w produkcji rolnej. Wdrażanie dobrych praktyk rolniczych czy też przestrzeganie zasad wzajemnej zgodności stało się obligatoryjne dla rolników, zainteresowanych pozyskaniem dodatkowych funduszy w ramach realizowanych instrumentów WPR. Warunkowe finansowanie rolnictwa podkreśliło tym samym decydującą rolę gospodarstw rolnych w kształtowaniu stanu środowiska przyrodniczego. Podjęte działania polityczne wywołały potrzebę monitorowania skali oddziaływania produkcji rolnej na środowisko oraz poszukiwania interpretowalnych miar oraz odpowiednich metod badawczych, pozwalających na syntetyczną ocenę zrównoważenia gospodarstw rolnych, w tym jego organizacji wewnętrznej (powiązania produkcji roślinnej i zwierzęcej) oraz relacji z otoczeniem. Celem artykułu było określenie poziomu zrównoważenia indywidualnych gospodarstw rolnych oraz czynników go determinujących na podstawie danych FADN. Przedmiotem badań były gospodarstwa indywidualne objęte systemem rachunkowości rolnej w 2008 r. Do badań wybrano 11 283 gospodarstwa następujących typów rolniczych: specjalizujące się w uprawach polowych (typ 1), specjalizujące się w chowie zwierząt żywionych w systemie wypasowym – zwierzęta trawożerne (typ 4), specjalizujące się w chowie zwierząt żywionych paszami treściwymi – zwierzęta ziarnożerne (typ 5), różne uprawy (typ 6), różne zwierzęta (typ 7), różne uprawy i zwierzęta, łącznie (typ 8).