Produkcja zbóż zajmuje bardzo ważne miejsce w gospodarce żywnościowej każdego kraju. Ziarno tych roślin jest głównym źródłem węglowodanów i białka i najważniejszym odnawialnym surowcem do produkcji żywności, paszy, a także dla celów przemysłowych. Z tego też wynika strategiczna rola tego surowca w gospodarce Europy i świata. W 25 krajach UE uprawia się ogółem 37 mln. ha zbóż (pszenicy, jęczmienia i żyta), co stanowi 40% areału uprawy roślin rolniczych. Polska jest trzecim producentem tego surowca w Europie i produ-kuje 26-28 mln. ton zbóż z czego na pasze przeznacza się 17 mln ton, a na konsumpcję 7-8mln. ton. Pozostała część wykorzystana jest na siew i przetwórstwo przemysłowe. Polska jest też największym na świecie producentem pszenżyta i drugim na świecie producentem żyta. W warunkach naszego kraju jest to zatem jedna z podstawowych upraw towarowych, która zwykle stanowi główne źródło dochodów gospodarstw rolnych. Stąd też stabilność pro-dukcji i dochodowości w sektorze zbożowym leży zarówno w interesie rolników jak i go-spodarki całego kraju. W niniejszym artykule podjęto zatem problem ryzyka cenowego, określonego poziomem zmienności cen surowców i produktów zbożowych w okresie od roku 1996 do roku 2011, a także uwarunkowań wpływających na poziom tej zmienności. Badaniami objęto zarówno tendencje cenowe zbóż i produktów zbożowych wyrażone średniookresowym tempem zmian jak i udział cen zbóż w cenach detalicznych przetworów zbożowych, a także relacje cenowe w przedsiębiorstwach łańcucha produkcyjnego zbóż. Podjęto również próbę stwierdzenia czy istnieje zjawisko przekazywania ryzyka cenowego w ramach kolejnych ogniw łańcucha produkcyjnego zbóż. Występowanie bowiem takiego zjawiska miałoby duże znaczenia w budowie strategii zarządzania ryzykiem cenowym i stabilizowania dochodów zarówno w gospodarstwach rolnych jak w poszczególnych przedsiębiorstwach sektora zbożowego.