Rolnictwo, ze względu na swoją rolę w zabezpieczaniu podstawowych potrzeb wyżywieniowych, specyfikę przejawiającą się w łączeniu funkcji ekonomicznych, społecznych i środowiskowych, a także z uwagi na zróżnicowane warunki naturalne i odmienne struktury produkcyjne wymaga korekty mechanizmu rynkowego i transferu środków do rolnictwa. Stąd polityka rolna odgrywa istotną rolę w procesie integracji europejskiej i od jego początku przyjęła charakter polityki ponadnarodowej. Zdaniem Kowalskiego i Rembisza kluczowym czynnikiem decydującym o zakresie i metodach interwencjonizmu państwowego w rolnictwie jest poziom rozwoju gospodarczego determinujący finansowy zakres wsparcia. Między innymi dlatego przystąpienie Polski do Unii Europejskiej i objęcie zakresem Wspólnej Polityki Rolnej (WPR) stworzyło nowe warunki rozwoju polskiego rolnictwa i gospodarki żywnościowej, w których upatrywano szans rozwiązania najistotniejszych problemów tego sektora.