W opracowaniu podjęto próbę zastosowania znanej w finansach teorii portfela i opartej o nią modeli oceny ryzyka do oszacowania ryzyka w produkcji rolniczej. Korzystając z jednowskaźnikowego modelu Sharp’a określono wartości współczynników beta dla poszczególnych roślin uprawnych. Obliczone współczynniki beta, odzwierciedlające siłę związku wahań wartości produkcji poszczególnych roślin z wahaniami pozostałych upraw wskazują na możliwości i sens stosowania dywersyfikacji jako skutecznej strategii zarządzania ryzykiem w gospodarstwach rolnych. W drugiej części wykorzystano model wyceny aktywów kapitałowych (CAPM), do określenia wartości oczekiwanych nadwyżek pokrywających koszty ryzyka i czasu – alternatywę odzwierciedlającą stopę wolną od ryzyka stanowiła wartość czynszu dzierżawnego. Przeprowadzone z zastosowaniem modelu CAPM analizy wykazały, iż dominujące w strukturze produkcji w Polsce zboża nie zapewniają pełnej zapłaty za ryzyko związane z ich uprawą. Z badań wynika także, iż dywersyfikacja struktury zasiewów w ograniczonym stopniu może redukować ryzyko.