Urynkowienie gospodarki pod koniec lat 80. XX wieku, a po kilkunastu latach akcesja Polski w struktury Wspólnot Gospodarczych Unii Europejskiej spowodowały znaczące przeobrażenia makroekonomiczne. Jednym z przejawów tych przemian na poziomie mikroekonomicznym są zmiany wyposażenia gospodarstw domowych w dobra trwałego użytku. Analiza wyposażenia gospodarstw domowych w tego rodzaju dobra stanowi ważny element oceny zamożności i bezpośredniego zaspokojenia potrzeb, z uwagi na to, że zwykle respondenci nie chcą ujawniać swoich dochodów lub zaniżają je w znaczący sposób, np. z obawy przed Urzędem Skarbowym. Przemiany dotyczące gospodarstw rolników (a pośrednio gospodarstw domowych tej grupy społeczno-zawodowej) są następstwem z jednej strony procesów zachodzących na wsi, a z drugiej ogólnych procesów społeczno-ekonomicznych. W literaturze przedmiotu wskazuje się na szybki proces dezagraryzacji polskiej wsi, który polega głównie na coraz mniejszym powiązaniu mieszkańców wsi z gospodarowaniem w rolnictwie oraz ze zmniejszającymi się dochodami pochodzącymi z rolnictwa (obecnie szacuje się, że tylko 15% dochodów mieszkańców wsi pochodzi z rolnictwa). Badania prowadzone przez CBOS [5] potwierdzają zmniejszanie się odsetka gospodarstw domowych czerpiących główną część dochodów z posiadania gospodarstwa rolnego (tabela 1). Równocześnie obserwuje się poprawę dochodów ludności prowadzącej gospodarstwa rolne (powyżej 11 ha) oraz gospodarstw tzw. dwuzawodowych.