W niniejszym opracowaniu podjęto próbę określenia wpływu całorocznego i sezonowego chowu alkierzowego na produkcję i spożycie mleka w gospodarstwach i na uczestnictwo w rynku (żywca wołowego i produktów pochodzenia zwierzęcego) w północnej Etiopii na podstawie danych uzyskanych od 518 rolników. Ustalono, że chów alkierzowy zapewnia znaczne korzyści w osiąganiu określonych wyników. Przy użyciu modeli z endogenicznym przełączeniem oszacowano różne wyniki zarówno dla rolników stosujących chów alkierzowy od momentu jego zastosowania (ATT), jak i dla rolników niestosujących chowu alkierzowego (ATU) w przypadku jego zastosowania. Stwierdzono, że gdyby rolnicy stosujący tę metodę chowu (ATT) zrezygnowali z niej, to produkcja mleka i wydajność mleczna spadłaby o 21%, natomiast w przypadku rolników niestosujących chowu alkierzowego, gdyby go zastosowali (ATU), produkcja mleka i wydajność mleczna wzrosłyby o 100 i 48%, gdyby go zastosowali. Wyniki wskazują ponadto, że chów alkierzowy przyczynił się do znacznego wydłużenia okresu laktacji. Wzrost wydatków na spożycie o 17% w przypadku całorocznego i 44% w przypadku sezonowego chowu alkierzowego można uznać za znaczny w odniesieniu do podstawy egzystencji drobnych producentów rolnych. Co więcej, zrezygnowanie z chowu alkierzowego (ATT) zwiększyło prawdopodobieństwo zmniejszenia uczestnictwa w rynku sprzedaży zwierząt o 29%, natomiast o 47% zwiększyłoby się prawdopodobieństwo uczestnictwa w sprzedaży zwierząt rolników, którzy wprowadzili chów alkierzowy (ATU).