Celem artykułu jest analiza wyników ekonomicznych jęczmienia jarego, kukurydzy na ziarno, ziemniaków jadalnych, łubinu słodkiego, grochu pastewnego oraz soi w 2015 roku w gospodarstwach o różnej skali produkcji tych produktów. Badania przeprowadzono w gospodarstwach towarowych, czyli takich, które swoją produkcję przeznaczają na sprzedaż. Jednostki te mają charakter przedsiębiorstw. Na wyniki badanych produktów wpływ miał potencjał produkcyjny gospodarstw, czyli zasoby ziemi, pracy i kapitału, ich jakość oraz sposób wykorzystania, ale było także ich uzależnienie od warunków zewnętrznych (np. rynkowych, pogodowych). Następstwem zróżnicowania kosztów bezpośrednich i pośrednich oraz kosztu zaangażowania w proces produkcji własnych czynników wytwórczych jest zróżnicowanie kosztów ekonomicznych. Z badań wynika, że najwyższe odnotowano przy uprawie na małą skalę ziemniaków jadalnych, łubinu słodkiego, grochu pastewnego i soi. Natomiast przy uprawie na skalę średnią – jęczmienia jarego i kukurydzy. Wraz ze wzrostem skali uprawy dochód z działalności z tytułu zarządzania bez dopłat, należny rolnikowi jako przedsiębiorcy, na ogół zwiększał się, ewentualnie malała strata. Stratę powstałą w procesie produkcji pokryły dopłaty. Wyniki badań wskazują na przewagę dużej skali, chociaż ujawniała się ona na różnych poziomach rachunku ekonomicznego.