Rynek rolny w Polsce znacznie się zmienił po przystąpieniu do Unii Europejskiej. Pojawiły się nowe podmioty w łańcuchu wartości produkcji rolnej, zwiększyła się dochodowość we wszystkich ogniwach tego łańcucha, diametralnie zmienił się model obsługi producentów rolnych. Ważne dla dystrybucji środków do produkcji rolnej do 1989 roku podmioty, takie jak np. Gminne Spółdzielnie „Samopomoc Chłopska” czy Spółdzielnie Kółek Rolniczych, mają dzisiaj marginalne znaczenie. Ich rolę przejęły firmy prywatne, które bardzo często działalność rozpoczynały na bazie majątku upadającej spółdzielczości wiejskiej. Zmiany w dystrybucji środków do produkcji rolnej w Polsce przebiegały inaczej niż w innych krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Podstawowym powodem była inna struktura gospodarstw rolnych – głównych klientów tego rynku, ich status prawny, ekonomiczny i społeczny. W Czechach, na Słowacji czy w Bułgarii nie było tak wielu, tak małych prywatnych przedsiębiorców rolnych. Z kolei kanały dystrybucji w krajach Europy Zachodniej zostały ukształtowane przez dziesiątki lat gospodarki wolnorynkowej. Model dystrybucji w Polsce wciąż ewoluuje, dostosowując swoją ofertę do dynamiki zmian swoich klientów. Uczestnicy rynku rolnego poszukują nowych możliwości tworzenia i przechwytywania wartości, czyli przechwytywania najwyższych marż w łańcuchu firm, które uczestniczą w wytworzeniu i dostarczeniu produktu klientowi finalnemu. Najsilniejsi próbują integracji pionowej i poziomej, jak również różnych formuł partnerstwa w celu skrócenia kanału dystrybucji i przejęcia jak największej wartości dodanej w całym łańcuchu.