Innowacje stanowią jeden z podstawowych czynników podnoszenia konkurencyjności przedsiębiorstw, regionów i krajów. Innowacyjność natomiast, jako efekt wdrażania innowa-cji, oprócz korzyści osiąganych przez wprowadzające je jednostki, również pozytywnie od-działuje na rozwój gospodarki terytorium, na którym są zlokalizowane. Zróżnicowane zdol-ności do tworzenia innowacyjnych rozwiązań są jedną z przyczyn dysproporcji w rozwoju. Nierówności same w sobie nie muszą być oceniane negatywnie, natomiast ich pogłębianie się może wywoływać pewne obawy. Zmniejszanie różnic w rozwoju gospodarczym poszczegól-nych krajów i regionów Wspólnoty jest bowiem warunkiem pogłębiania się procesów inte-gracyjnych w UE. W przemyśle spożywczym w Polsce nakłady na działalność innowacyjną są zróżnico-wane regionalnie. Wyższy ich poziom odnotowano w województwach, które charakteryzowa-ły się wyższym potencjałem badawczo-rozwojowym. Ze względu na współwystępowanie obu tych zjawisk nieco niepokojące jest niewielkie, ale systematycznie utrzymujące się zjawisko polaryzacji potencjału B+R – rosnące dysproporcje w grupie regionów słabszych (PKB per capita poniżej średniej dla kraju), która liczebnie (12 województw) dominuje nad silniejszymi (zaledwie 4 województwa). Utrzymanie się takiej sytuacji może mieć niekorzystny wpływ na innowacyjność przemysłu spożywczego w tych województwach, ale również i innych rodza-jów działalności. W innowacyjności input przemysłu spożywczego nie zachodzi konwergencja. Zmiany w kolejnych latach analizy, chociaż niezbyt duże, wskazują raczej na wzrost nierówności. Pogłębianie się różnic widoczne jest szczególnie w tych regionach, w których przemysł spo-żywczy ma relatywnie mniejsze znaczenie w strukturze lokalnej gospodarki. W wojewódz-twach, w których branża spożywcza odgrywa znacznie większą rolę nie zaobserwowano nasi-lania się nierówności. Tu jednak widoczna jest polaryzacja potencjału B+R.