Dobrze zintegrowany rynek rolny jest warunkiem wstępnym zrównoważonego rozwoju systemów rolno-spożywczych. Przyczynia się on do optymalnej alokacji zasobów i produktów oraz zachęca do specjalizacji zgodnie z przewagą komparatywną. Celem artykułu była ocena procesów transmisji przestrzennej cen na rynku mleka w krajach Europy Środkowej. Niniejszy artykuł rozszerza poprzednie badania dotyczące integracji przestrzennej rynku mleka, przedstawiając analizę regionalną czterech krajów Europy Środkowej, badając wpływ odległości, granic i specjalizacji na transmisję cen. Niemcy, jako główny producent mleka w Unii Europejskiej (UE) i pierwotny członek UE, stanowią kraj bazowy dla naszej analizy. Ekonometryczna analiza regionalnych miesięcznych cen surowego mleka ujawnia, że regiony niemieckie, zajmujące wiodącą pozycję w kształtowaniu cen mleka w Europie Środkowej, wraz z regionami czeskimi i słowackimi, można postrzegać jako jednolity rynek mleka, na którym ceny mają tendencję do konwergencji w dłuższej perspektywie. Natomiast regiony polskie są nadal słabo zintegrowane wewnętrznie i zewnętrznie. Nietrwałość towaru w połączeniu z niewielkim rozmiarem polskich gospodarstw oznacza, że rolnicy nie mogą łatwo przestawić się na innych, np. zagranicznych nabywców. Utrudnia to dostosowanie cen i odbija się na ekonomice polskich gospodarstw mlecznych, których rentowność jest niska. Decydenci polityczni powinni zatem dążyć do wyrównania siły rynkowej producentów rolnych i przetwórców mleka, np. poprzez wspieranie integracji gospodarstw mlecznych w organizacjach producenckich i spółdzielniach sprzedaży.