Jednym z głównych celów integracji europejskiej jest redukcja dysproporcji rozwojowych określana mianem konwergencji. Konwergencja występuje w dwóch formach jako konwergencja sigma i konwergencja beta. Konwergencja sigma oznacza zmniejszenie z biegiem czasu dyspersji i zróżnicowania, istotą konwergencji beta jest szybszy rozwój regionów czy krajów słabiej rozwiniętych, co skutkuje efektem doganiania. Celem artykułu jest badanie konwergencji poziomu rozwoju sektorów gospodarki wiejskiej w regionach Polski w latach 2003-2014. Wyniki ekonomiczne, w kontekście rozmiaru pozyskanych środków z funduszy europejskich, mierzone wartością dodaną brutto: rolnictwa, leśnictwa, łowiectwa i rybactwa, pozyskano z Banku Danych Lokalnych. Dane o wartości wykorzystanych środków uzyskano z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Do analizy wykorzystano metody statystyczne opisujące stan zróżnicowania regionów oraz funkcję regresji. Badania potwierdziły częściowe wystąpienie zjawiska konwergencji produktywności pracy w sektorach wiejskich polskich regionów i dodatnią korelację wartości dodanej brutto z wysokością pozyskanych środków z funduszy europejskich.