Celem artykułu było przedstawienie możliwości wykorzystania tzw. rachunku nadwyżki produktywności całkowitej (global productivity surpluss account) zintegrowanego z bilansem przepływów międzygałęziowych do pomiaru transferów rent ekonomicznych miedzy rolnictwem, a jego otoczeniem. Metoda „rachunku nadwyżki produktywności” poprzez wyodrębnienie wpływu zmiennych cenowych na podział realnych rent producenta, pozwala określić kierunki i skalę „drenażu nadwyżki”, czyli renty producenta z rolnictwa do jego otoczenia w aspekcie dynamicznym. Można w ten sposób również ustalić poziom i zmiany w czasie zawodności mechanizmu rynkowego, a także scharakteryzować dynamikę rozwoju badanego sektora na tle innych działów. Wyniki zastosowania tej metody dowodzą, że w długim okresie występuje zawodność mechanizmu alokacji rynkowej w rolnictwie i stanowi to przesłankę do prowadzenia aktywnej polityki rolnej, która powinna korygować mechanizm rynkowy w sektorze rolnym. Działania korekcyjne, polegające m.in.. na retransferach budżetowych w ramach WPR powinny zmierzać do uzyskania zbieżności struktury podziału rent ekonomicznych i uprawnień własnościowych do zasobów sektora rolnego w długim okresie, tzn. biorąc pod uwagę przynajmniej jeden cykl koniunktury gospodarczej.