Kredyt dla rolnictwa współcześnie stanowi niezbędne źródło kapitału obcego. Jego kreacja odbywa się w systemie bankowym, który od roku 2008 w większości krajów świata znajduje się w trudnym położeniu. Władze publiczne zmuszone były interweniować, niekiedy korzystając z rozwiązań niestandardowych, gdy gospodarki znalazły się w pułapce płynności, a z drugiej strony musiały powstrzymać zagrożenie deflacją. Udało się dzięki temu ustabilizować gospodarki i sektory finansowe oraz rynki kredytowe. Okres ekspansywnej polityki pieniężnej oraz najczęściej takiej samej polityki fiskalnej musi kiedyś się jednak zakończyć. Nie jest pewna reakcja gospodarek na taką zmianę kursu polityki makroekonomicznej. Relacje między kredytem rolnym, polityką pieniężną i gospodarką narodową są złożone, ale przy tym dwukierunkowe. Modyfikowane są równocześnie przez stosowanie w niektórych krajach preferencji kredytowych dla rolników. W wymiarze ilościowym kredyt rolny na ogół w niewielkim stopniu wpływa na politykę pieniężną, wzrost gospodarczy i rozwój społeczno-ekonomiczny. Wynika to głównie z małego udziału rolnictwa w łącznej podaży i popycie kredytowym. Kredyty preferencyjne z kolei w małym stopniu mogą przyczyniać się do nierównowagi finansów publicznych. Wreszcie mechanizm mnożnika-akceleratora tłumaczy nieznaczny, wręcz pomijalny, wpływ kredytu rolnego na fluktuację ko-niunktury w całej gospodarce narodowej.