W oparciu o dane Międzynarodowego Programu Porównawczego dla 2011 r. oszacowano parametry funkcji popytu na dwa agregaty spożycia indywidualnego: żywność oraz pozostałe dobra i usługi („nieżywność”). Wyestymowane funkcje popytu typu AIDS zapewniają dobre dopasowanie do danych dla 41 krajów. Elastyczności popytu na żywność obliczone na podstawie danych wyjściowych oraz oszacowanych parametrów wskazują, że żywność jest „dobrem normalnym” w krajach o wolumenie spożycia ogółem mniejszym niż ok. 17 tys. „dolarów międzynarodowych” rocznie na osobę. Powyżej tego poziomu żywność jest „dobrem poślednim” (popyt na nią maleje wraz ze wzrostem wolumenu spożycia ogółem). Własna elastyczność cenowa popytu na żywność jest większa od -1,0, tzn. popyt nażywność jest nieelastyczny. Dodatkowo przedstawiono szacunki elastyczności ceny żywności w relacji do ceny „nieżywności” względem wolumenów podaży tak „żywności”, jak i „nieżywności”. Szacunki te sugerują, że w krajach zamożniejszych wzrost podaży „nieżywności” obniża relatywną cenę żywności, co jest zgodne z tendencją do rozwierania się „nożyc cen” na niekorzyśćgospodarki żywnościowej.