Celem artykułu było określenie zasięgu geograficznego rynku cukru z wykorzystaniem metody Elzinga−Hogarty. Do praktycznego zastosowania metody przyjęto trzy założenia: 1) rynek cukru rozpatrywany był całościowo niezależnie od rodzaju cukru, pochodzenia cukru i rodzaju odbiorcy, 2) punktem wyjścia analizy był rynek Unii Europejskiej traktowany en bloc, 3) graniczna wielkość testów LOFI i LIFO na poziomie 90% („silny” rynek). W artykule wykorzystano dane wtórne dotyczące produkcji, konsumpcji, importu i eksportu cukru na poziomie państw i UE gromadzone przez International Sugar Organization za rok 2013. Rynek cukru został określony poprzez „doklejanie” do siebie kolejno rynków krajowych charakteryzujących się największą wymianą handlową. Rynki były dodawane do momentu, aż zostały spełnione założenia dwóch testów LOFI i LIFO na poziomie 90%. Uzyskane wyniki badań pozwoliły na określenie rynku cukru rynkiem globalnym obejmującym obszar UE i 30 krajów na świecie. Tak zdefiniowany rynek charakteryzował się produkcją na poziomie 114 mln t, konsumpcją prawie 110 mln t oraz małym udziałem importu i eksportu, odpowiednio na poziomie 10,7 mln t i 11,4 mln t. Określona w artykule definicja przestrzenna rynku cukru jest znacznie szersza w porównaniu z definicjami Komisji Europejskiej i polskiego Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Istniejąca kontrowersja w definiowaniu zasięgu geograficznego rynku cukru wskazuje na potrzebę kontynuacji badań w tym obszarze.