Głównym celem artykułu była ocena odporności finansowej przedsiębiorstw sektora rolno-spożywczego działających w województwie mazowieckim w latach 2018–2020. Celem pośrednim była dodatkowo ocena kondycji finansowej tych podmiotów. Wykorzystane metody badawcze obejmowały: metody statystyki opisowej, analizę wskaźnikową oraz model dyskryminacji Tafflera. Dane empiryczne pochodziły z rocznych sprawozdań finansowych pobranych z baz danych Dun & Bradstreet oraz EMIS. Jak wykazały wyniki badań autorów, w latach 2018–2020 większość podmiotów sektora rolno-spożywczego radziła sobie bardzo dobrze i występowało małe prawdopodobieństwo, że ich sytuacja finansowa ulegnie pogorszeniu. Jednocześnie niepokojące jest to, że w analizowanym okresie utrzymywała się dość znaczna liczba przedsiębiorstw rolniczych, u których istniało wysokie prawdopodobieństwo pojawienia się problemów finansowych (Z-score poniżej 0,2). Ta grupa przedsiębiorstw stanowiła około 30% próby. Podmioty charakteryzujące się wysokim ryzykiem wystąpienia problemów finansowych zmagały się ze znaczną nadpłynnością finansową i odnotowywały ujemne wskaźniki rentowności – ROS i ROA. Zadłużenie aktywów było czynnikiem wzmacniającym odporność finansową analizowanych podmiotów. Wyniki uzyskanych analiz mogą być podstawą do pogłębienia metod oceny odporności w sektorze rolnym (m.in. w ramach ewaluacji WPR 2023–2027). Przyszłe badania powinny obejmować m.in. zidentyfikowanie różnic w wartości Z-score w zależności od wielkości przedsiębiorstwa czy typu produkcyjnego, a także zidentyfikowanie czynników determinujących odporność finansową, pod kątem innych czynników, które nie zostały jeszcze przeanalizowane.