Warunkiem rozwoju podmiotów gospodarczych jest tworzenie i wykorzystywanie przewag konkurencyjnych dla wytwarzanych produktów (Kowalski 2008). Na obecnym etapie postępu w procesach produkcyjnych w rolnictwie istotną rolę odgrywa kapitał (Kowalczyk 2007), a zwłaszcza tempo modernizacji i rozbudowy zaplecza technicznego podmiotów. Ma to szczególne odniesienie do rolnictwa w Polsce, gdzie uzbrojenie techniczne jest znacznie słabsze aniżeli w innych krajach UE (Brzózka 2006). Wyposażenie w kapitał (sprzęt techniczny oraz budynki i budowle) w pewnym stopniu warunkuje możliwość efektywnego wykorzystania pozostałych elementów potencjału produkcyjnego i uzyskiwanie przewag konkurencyjnych, określając w ten sposób sytuację ekonomiczną gospodarstw rolnych. Poza względami ekonomiczno-produkcyjnymi, także kwestie formalne stawiają gospodarstwa rolne w swego rodzaju przymusie inwestycyjnym, a chodzi tu o spełnienie norm w zakresie ochrony środowiska oraz warunków utrzymania zwierząt (Sadowski 2008). Integracja Polski z UE skutkowała nie tylko zwiększeniem tych oczekiwań (konkurencyjności i wymogów formalnych), ale, co najważniejsze, zasadniczo zmieniła warunki finansowania rozwoju rolnictwa poprzez poszerzenie możliwości zewnętrznego wsparcia rozwoju podmiotów, zwłaszcza z funduszy UE (Stańko 2008). Dla gospodarstw małych fundusze pomocowe z UE były motorem napędowym inwestycji o charakterze dostosowawczym do standardów UE, zaś w gospodarstwa większych impulsem do zwiększanie skali produkcji, poprawy warunków pracy i lepszej ochrony środowiska (Wigier 2009). Istotnym elementem badań, z zakresu ekonomiki gospodarki żywnościowej oraz polityki rolnej, jest ocena funkcjonowania i skutków prowadzenia inwestycji realizowanych z wykorzystaniem funduszy pomocowych UE.