Problematyka dochodów rolników stanowi jedno z częściej dyskutowanych zagadnień ekonomiki rolnictwa. Szczególne zainteresowanie koncentruje się na problemie tzw. dochodu parytetowego. W opracowaniu dokonano oceny wysokości dochodu rolników z pracy na tle przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w Polsce. Analizą objęto gospodarstwa indywidualne znajdujące się w polu obserwacji Polskiego FADN. Wykorzystano kategorie dochodu z rodzinnego gospodarstwa rolnego oraz oszacowany dochód z pracy własnej. Dochody rolników z próby FADN zestawiono z przeciętnym wynagrodzeniem netto według GUS. Analiza, obejmująca lata 2006-2017, wykazała istnienie wyraźnej i pogłębiającej się różnicy pomiędzy przeciętnym dochodem z pracy w gospodarstwie (obliczonym po uwzględnieniu alternatywnych kosztów ziemi i kapitału) a przeciętnym wynagrodzeniem w gospodarce narodowej. Jednocześnie zaobserwowano znaczące różnice w poziomie dochodu rolniczego w przeliczeniu na jednostkę pracy własnej w zależności od wielkości ekonomicznej gospodarstwa. Jedynie gospodarstwa duże, średnio duże i bardzo duże zapewniały wynagrodzenie pracy na poziomie wyższym niż przeciętnie w gospodarce. Istniejące różnice w poziomie dochodu korespondują z poziomem wydajności pracy, co sugeruje, że jednym ze sposobów ograniczenia problemu dochodowego w polskim rolnictwie są zmiany strukturalne prowadzące do wzrostu przeciętnej wielkości ekonomicznej gospodarstw.