Celami artykułu były: 1) przedyskutowanie problematyki delimitacji rynku geograficznego, w tym z uwzględnieniem metod wykorzystywanych w decyzjach podejmowanych przez organy antymonopolowe oraz 2) weryfikacja przy pomocy testu Elzinga-Hogarty geograficznego zakresu rynku cukru. Rynek ten jest definiowany jako rynek narodowy w decyzjach Komisji Europejskiej oraz polskich organów antymonopolowych. Przeprowadzone badania pełne (obejmujące ok. 80 krajów świata dostarczających ok. 98% globalnej podaży cukru) wykazały, że – w świetle metody Elzinga-Hogarty – zdecydowana większość krajów nie spełnia kryteriów testów LOFI/LIFO. Oznacza to, że zakres geograficzny rynku cukru jest zwykle ponadnarodowy. Uzyskane wyniki wpisują się - w wymiarze ogólnym - w nurt krytyki europejskich organów antymonopolowych za zbyt wąskie definiowanie rynków, zaś w wymiarze szczegółowym – w opinię przedstawicieli branży oraz naukowców zajmujących się cukrownictwem o ponadnarodowym zakresie rynku cukru. Zaistniała kontrowersja wskazuje na potrzebę dalszych badań i dyskusji nad delimitacją geograficznego rynku cukru. Ponadto warto tą problematykę podejmować w odniesieniu do innych rynków rolno spożywczych – wykorzystując przy tym zarówno metodykę wypracowaną z myślą o postępowaniach antytrustowych, jak również koncepcje wywodzące się z zarządzania strategicznego.