Gospodarstwa niskotowarowe, ze względu na archaiczną strukturę agrarną polskiego rolnictwa, jak też niedostateczny poziom rozwoju ekonomicznego całego kraju stanowią ciągle ważny element systemu ekonomiczno-społecznego Polski. Dzieje się tak pomimo względnie małego ich znaczenia w obrocie produktami rolnymi. Jak pisze Halamaska [4] „biorąc rzecz arytmetycznie, można uznać, że o obrazie polskiego rolnictwa (lecz nie strukturze jego produkcji) decydują gospodarstwa drobne, z których znaczna część jest bardzo słabo powiązana z rynkiem”. W odniesieniu do sektora rolnego rola małych gospodarstw sprowadza się do bycia dysponentem znacznej części zasobów ziemi rolniczej (wg Józwiaka [5] same gospodarstwa o wielkości ekonomicznej poniżej 2 ESU dysponują ponad 20% użytków rolnych). W odniesieniu do systemu społeczno-ekonomicznego ich znaczenie sprowadza się do funkcji socjalnego bufora, oferującego rolnikom i ich rodzinom miejsce zamieszkania i źródło dodatkowego dochodu, co jest szczególnie istotne w warunkach rozwijających się gospodarek.