Rolnictwo Unii Europejskiej w ostatnich kilkunastu latach podlega nieustannym zmianom w wyniku wewnętrznych reform, procesów integracyjnych oraz oddziaływania czynników globalnych. Jednym z obszarów charakteryzujących się najbardziej dynamicznymi zmianami jest sektor mleczarski. Wstąpienie Polski do UE wiązało się z głęboką przebudową otoczenia instytucjonalnego, w ramach którego przyszło funkcjonować producentom mleka i jego przetwórcom. Zmieniło się instrumentarium interwencyjne jak i wymagania jakościowe warunkujące sprzedaż produktów. W Unii Europejskiej rynek mleka i jego produktów jest jednym z najbardziej rozbudowanych ze względu na mechanizmy interwencyjne. W regulacji tego rynku wykorzystuje się trzy grupy instrumentów interwencyjnych. Pierwszą grupę stanowią instrumenty administracyjne, do których należy kwotowanie produkcji. Drugą grupę stanowią instrumenty interwencji wewnętrznej obejmujące zakupy interwencyjne, dopłaty do prywatnego przechowywania produktów (masła, mleka w proszku, serów), dopłaty do przetwórstwa, różne sposoby wspierania popytu wewnętrznego i konsumpcji artykułów mleczarskich. Uzupełnieniem powyższych rozwiązań jest regulowanie handlu zagranicznego m.in. poprzez pozwolenia przywozu/wywozu, subsydia eksportowe, stawki celne i kontyngenty.