Celem artykułu jest rozpoznanie zmian w produkcji i eksporcie z Polski drobiu oraz czynników wpływających na rozwój tego rynku. Zasadniczymi metodami zastosowanymi do realizacji celu opracowania są analiza porównawcza w czasie, analiza struktury, współczynnik korelacji. W opracowaniu korzystano głównie z danych rocznych, które gromadzą Ministerstwo Finansów i Główny Urząd Statystyczny. W badanym okresie Polska była samowystarczalna w produkcji drobiu, która rosła, z wyjątkiem 2021 r., kiedy zmniejszyła się, co było spowodowane przede wszystkim bardzo dynamicznym rozwojem grypy ptaków u drobiu. W sektorze obserwuje się postępujący proces koncentracji produkcji. Udział gospodarstw utrzymujących najmniejsze stada brojlerów kurzych zmniejszył się, a utrzymujących stada największe – zwiększył się. Import produktów drobiowych w relacji do eksportu był niewielki. Produkcja była znacznie wyższa niż zapotrzebowanie rynku wewnętrznego. Około połowy produkcji zostało wyeksportowane. W latach 2014–2022 największy udział w strukturze eksportu miało mięso i podroby drobiowe. Jednym z wyzwań dla rozwoju rynku jest większa intensywność grypy ptaków, która oddziałuje w sposób pośredni lub bezpośredni na różnych uczestników łańcucha dostaw. Rodzi się zatem konieczność tworzenia planów dotyczących postępowania w sytuacji pojawienia się grypy ptaków u drobiu. W przypadku eksportu konsekwencją wystąpienia grypy ptaków u drobiu może być konieczność zmiany niektórych kierunków geograficznych eksportu, co w takich planach powinno być uwzględnione. Przygotowanie planu dotyczącego zagospodarowania nadwyżek drobiu jest także konieczne dla sytuacji wprowadzenia zakazu uboju rytualnego. Skala rozwoju sektora powoduje, że istnieje potrzeba systematycznych badań tego sektora.