Istota i pomiar efektywności finansowej w rolnictwie stale ewoluują. W powszechnym użyciu nadal znajdują się jednak klasyczne wskaźniki i mierniki księgowe, oparte o dane historyczne, ale z reguły oderwane od wycen rynkowych. Ich niewątpliwą zaletą jest prostota konstrukcji i względna łatwość interpretacji, wręcz intuicyjna. Z drugiej natomiast strony mierniki i wskaźniki księgowe mają szereg wad. Nie dziwi zatem poszukiwanie koncepcji i narzędzi, które bardziej dostosowane są do współczesnych warunków działalności ekonomicznej oraz celów i oczekiwań gospodarujących. W ślad za tym pojawiły się kategorie efektywności finansowej oparte na zysku ekonomicznym i przepływach pieniężnych. Wspólną ich cechą jest odzwierciedlanie efektywności procesu tworzenia wartości dla właścicieli przedsiębiorstw, a więc traktowanie tych ostatnich również jako lokat finansowych i przedmiotu decyzji inwestycyjnych. Co prawda w rolnictwie dominują gospodarstwa rodzinne, które często nie prowadzą systematycznej rachunkowości, ale w sektorze tym występują także gospodarstwa i przedsiębiorstwa jednoznacznie zorientowane na rynek. Obiektywnie patrząc, nie ma jakiś szczególnych przeszkód, by podmioty rynkowe w rolnictwie nie mogły stosować również koncepcji pomiaru efektywności finansowej wykorzystujących zysk ekonomiczny oraz różne kategorie zwrotu (rentowności) gotówkowego. Wielce wskazane jest, by podmioty takie korzystały także np. z modyfikacji klasycznej rentowności aktywów w postaci zaprezentowanej w artykule koncepcji imputed approach. Jej upowszechnienie kazałoby politykom i badaczom spojrzeć zupełnie inaczej na problemy finansowe w rolnictwie oraz dotychczasowe uzasadnienia dla jego trwałego podtrzymywania budżetowego. W szerszym wymiarze słuszna jest teza, że efektywność finansowa jest równoprawnym składnikiem pomiaru efektywności ekonomicznej. Daje ona szereg innych możliwości oceny dokonań podmiotów gospodarczych, których nie są w stanie dostarczyć metody parametryczne lub nieparametryczne. Problemem zatem jest doskonalenie wszystkich narzędzi mierzenia efektywności ekonomicznej oraz szukanie relacji komplementarnych, by w ostateczności obiektywizować wyniki samego pomiaru oraz dostarczać jednoznacznych rekomendacji do stałego jej podwyższania.