Artykuł poświęcony jest złożonym procesom rozwoju nauki, w tym zwłaszcza wyodrębniania się nowych dyscyplin i subdyscyplin wiedzy. Podstawowym jego celem jest ukazanie procesu oraz uwarunkowań wyodrębniania się nowej dyscypliny nauk, jaką jest bezpieczeństwo żywności. Bezpieczeństwo żywności jako nowa dyscyplina nauki zostaje wyodrębniona w oparciu o przedmiot, czyli status żywności w obszarze jej cech zdrowotnych i zgodności właściwości jakościowych żywności ze stanem faktycznym oraz celem, jakim jest ochrona życia i zdrowia konsumentów oraz ich interesów ekonomicznych. Bezpieczeństwo żywności, według terminologii Kuhna, znajduje się obecnie na etapie tzw. przedparadygmatycznego okresu rozwoju. Charakteryzuje go zróżnicowanie podejść do obszaru bezpieczeństwa żywności, zakresu badawczego oraz stosowanej terminologii. Należy jednak podkreślić, że ostatnie lata przyniosły coraz większą zgodność i to zarówno ze strony przedstawicieli „nurtu instytucjonalnego”, jak i autorskiego w sprawie tożsamości bezpieczeństwa żywności jako (sub)dyscypliny nauki. Dotyczy to przede wszystkim obszaru badawczego, do którego coraz powszechniej zalicza się zarówno bezpieczeństwo zdrowotne, jak i bezpieczeństwo ekonomiczne żywności