W artykule podjęto próbę określenia podstawy teoretycznej zjawiska, jakim jest bezpieczeństwo żywności. Z reguły bezpieczeństwo żywności odnosi się do dwóch zasadniczych obszarów, tj. obecności substancji obcych w żywności, zwykle w niej nie występujących oraz fałszowania żywności. Pierwszy obszar zagadnień określa bezpieczeństwo zdrowotne żywności, drugi jej bezpieczeństwo ekonomiczne. W centrum przeprowadzonej analizy stoi „jednostka”, której status jest określany bardzo różnie w poszczególnych teoriach ekonomicznych. W rozważaniach porównano podejście do roli i charakteru jednostki we wszystkich podstawowych szkołach ekonomicznych, odnoszących się do tych spraw, począwszy od szkoły klasycznej liberalnej przez szkołę keynesowską, schumpeterowską do (neo)instytucjonalnej oraz szkoły behawioralnej. W konkluzji autor dochodzi do wniosku, że tym, co najpełniej wyjaśnia zachowanie jednostki w jej aktywności rynkowej w zakresie bezpieczeństwa żywności, jest podejście zawarte w kanonie szkoły neoklasycznej. W zakończeniu sformułowane zostały warunki niezbędne do zapewnienia konsumentom pożądanego stanu bezpieczeństwa żywności.