Polityka rolna jest kluczową determinantą kondycji całego sektora rolnego i pojedynczych gospodarstw rolnych na poziomie mikro. W dotychczasowych publikacjach koncentrowano się na wpływie narzędzi polityki rolnej na gospodarstwa i ich otoczenie rynkowe, a efekty kwantyfikowano na poziomie makroekonomicznym gospodarki za pomocą wskaźnika wsparcia producenta (PSE). Brakowało szczegółowych badań na poziomie bilansu oraz rachunku zysków i strat przedsiębiorstw z sektora, w tym pogłębionej analizy wskaźników finansowych. Niniejsza publikacja wypełnia tę lukę. Celem publikacji jest przeanalizowanie, w jakim stopniu zmiany w narzędziach polityki rolnej wpływają na kondycję finansową gospodarstw rolnych. Główną metodę badawczą stanowi metoda finansowej analizy wskaźnikowej. Okres badawczy obejmuje lata 2009-2014. Programy pomocowe w Kanadzie i USA mają największy wpływ na płynność i rentowność sektora, a oddziaływanie na zarządzanie kapitałem obrotowym netto oraz aktywami długoterminowymi jest nieznaczne. Podobne zjawisko zaobserwowano, analizując wskaźniki zadłużenia. Zarówno w Kanadzie, jak i w USA wpływ dochodowych programów pomocowych na zysk netto wykazuje silną tendencję spadkową od czasów kryzysu finansowego w latach 2006-2009. Kanadyjskie dopłaty bezpośrednie odpowiadały za ponad 95% zysku netto gospodarstw w 2009 roku – stanowiły jedyny bufor bezpieczeństwa, który pozwolił zachować rentowność. Przedsiębiorstwa amerykańskie są znacznie mniej zależne od pomocy ze strony państwa – w post-kryzysowym 2009 roku dopłaty bezpośrednie stanowiły jedynie około 13% zysku netto i systematycznie spadały do 2014 roku. Omówione instrumenty polityki rolnej w Kanadzie i USA, kwantyfikacja ich wpływu na kondycję finansową sektora rolnego za pomocą narzędzi nauk o finansach przedsiębiorstwa (corporate finance), a także opis adaptacji zastosowanych rozwiązań do rolnictwa w Polsce stanowią punkt wyjścia do oceny mid-term Wspólnej Polityki Rolnej (WPR) w 2017 roku.